Krzewy o ozdobnych liściach - 5 pięknych gatunków

Krzewy o ozdobnych liściachKrzewy to obok roślin jednorocznych i bylin bardzo ważny element aranżacji każdego ogrodu. Możemy je wykorzystać w postaci formowanego lub naturalnego żywopłotu, soliterów lub na przykład wydzielić za ich pomocą kącik relaksacyjny w naszym ogrodzie. Mogą one także stanowić naturalną granicę pomiędzy ogrodem ozdobnym a warzywnym.

Krzewy można posadzić w każdym ogrodzie, nawet w tym bardzo małym. Wybór gatunków i odmian jest ogromny. Liściaste, iglaste, niskie, wysokie, z kolcami lub bez, zimozielone lub gubiące liście na zimę, kwitnące lub nie - opcji jest naprawdę wiele. Ciekawym rozwiązaniem jest zaprojektowanie ogrodu z wykorzystaniem drzewek o ozdobnych liściach. Będą one świetnie się prezentować w ogrodach klasycznych, minimalistycznych, ale także orientalnych, sielskich czy romantycznych. Możemy zdecydować się na te o ciekawym kształcie liści lub takie, które przez cały sezon mają oryginalny kolor. Świetnym wyborem są także gatunki pięknie przebarwiające się jesienią. Przedstawiamy wyjątkowo dekoracyjne i łatwe w uprawie gatunki. Poznaj 5 najpiękniejszych gatunków.

Krzewy o ozdobnych liściach

Wybór krzewów o dekoracyjnych liściach jest bardzo duży. W tym krótkim poradniku skupimy się na wymaganiach uprawowych i najciekawszych odmianach pięciu najpopularniejszych łatwych w uprawie gatunków.

1. Ligustr okrągłolistny (Ligustrum ovalifolium)

Ligustr to krzew z rodziny oliwkowatych Oleaceae, który jest wręcz idealny na żywopłoty zarówno te nieformowane, jak i formowane. Dorastają one do 2-4 metrów wysokości. Mają ciemnozielone liście z kremowym brzegiem i drobne rurkowate białe kwiaty zebrane w walcowate wiechy o długości do 10 cm. Zakwitają one w czerwcu oraz lipcu i intensywnie pachną. Ozdobne są także niewielkie kuliste owoce ligustrów, które początkowo są zielone, a jesienią stają się ciemnogranatowe.

Liście ligustra okrągłolistnego

Liście ligustra okrągłolistnego

Ligustr okrągłolistny

Kwiaty ligustra okrągłolistnego

Godne polecenia odmiany tego gatunku to:

  • Argenteovariegatum o ciemnozielonych liściach z kremowym obrzeżeniem, które jesienią przebarwiają się na kolor ciemnofioletowy,
  • Aureum - odmiana o zielonych liściach z żółtą obwódką,
  • Argenteum o ciemnozielonych liściach z kremową obwódką. Krzewy dorastają do 3 metrów wysokości.
  • Variegata - odmiana o błyszczących ciemnozielonych liściach z szerokim białym brzegiem. Dorasta ona do 2 metrów.

Ligustry są mało wymagające i bardzo łatwe w uprawie. Będą ładnie rosły zarówno na stanowiskach słonecznych, jak i półcienistych oraz cienistych. Pamiętajmy jednak, że ich liście zawsze będą ładniej wybarwione na jasnych stanowiskach. Gatunek ten preferuje przepuszczalne i umiarkowanie wilgotne gleby. Bardzo dobrze rośnie na przeciętnych glebach ogrodowych i jest tolerancyjny w stosunku do podłoża. Ligustry są w pełni mrozoodporne, a także odporne na szkodniki oraz choroby. Gatunek ten bardzo dobrze znosi także zanieczyszczenie powietrza, jest więc szczególnie polecany do nasadzeń w ogrodach na terenach przemysłowych oraz w dużych miastach.

2. Tawuła japońska (Spiraea japonica)

Tawuła wywodzi się z Japonii i Chin i należy do rodziny różowatych Rosaceae. Ten szybko rosnący krzew osiągają maksymalnie 1,5 metra wysokości. Ma on ładny, wzniesiony, rozłożysty pokrój i półkolisty kształt. Jego pędy są wąskie i lekko pokładające się. W zależności od odmiany tawuła może osiągnąć do 3 metrów szerokości. Tawuła japońska ma niezwykle ozdobne liście. Mają one odwrotnie jajowaty lub lancetowaty kształt, są zaostrzone, a ich brzegi są piłkowane lub ząbkowane. Mają one do 3,5 cm długości. W ciągu sezonu liście tawuły kilka razy zmieniają kolor. Na wiosnę są one limonkowo-żółte, latem zielone, a jesienią przebarwiają się na piękny czerwono-brązowy kolor i długo pozostają na krzewach. U odmian mogą przyjmować inne barwy. Tawuła japońska kwitnie w okresie od czerwca do sierpnia. Jej kwiaty są drobne, białe lub różowe i zebrane w duże (do 20 cm średnicy) baldachogrona na końcach pędów.

Liście tawuły japońskiej

Liście tawuły japońskiej

Tawuła japońska

Kwiaty tawuły japońskiej

Piękne odmiany tawuły japońskiej to:

  • Allgold o złocisto-żółtych liściach i różowych kwiatach,
  • Anthony Waterer - odmiana o ciemnoróżowych kwiatach,
  • Goldflame - ciekawa odmiana, której młode liście są brązowo-czerwone, następnie stają się żółte, a późnym latem zielenieją. Kwiaty tej odmiany są ciemnoróżowe,
  • Golden Princess o purpurowych kwiatach,
  • Little Princess - miniaturowa odmiana o wysokości zaledwie 0,5 metra, której liście są limonkowo-żółte, a kwiaty jasnoróżowe.
  • Macrophylla - jedna z najwyższych odmian tawuły japońskiej dorastająca do 1,5 metra wysokości. Ta odmiana ma dosyć nietypowe liście. Są one duże, ostro zakończone i mają szeroko eliptyczny kształt. Za młodu są one czerwonawe, w lecie zielone, a jesienią przebarwiają się na piękny szkarłatny kolor.
  • Magic Carpet - niska odmiana osiągająca do 80 cm wysokości, której liście w pąku są czerwono-pomarańczowe, następnie stają się żółto-zielone, a jesienią przebarwiają się na piękny purpurowo-czerwony kolor.
  • White Gold - liście tej odmiany są złocistożółte, a kwiaty białe. Dorasta ona do 80 cm wysokości.

Tawuły są łatwe w uprawie. Lubią stanowiska słoneczne, ale dobrze radzą sobie także w półcieniu. Nie zaleca się jednak ich sadzenia w głębszym cieniu, ponieważ w warunkach deficytu światła słonecznego ich liście słabo się wybarwiają i słabiej kwitną. Krzewy lubią dobrze spulchnioną żyzną glebę. Powinna on być umiarkowanie wilgotna, ale nigdy nie podmokła. Tawuły są świetne na żywopłoty. Można je przycinać wczesną wiosną w marcu, ponieważ rośliny tworzą pąki kwiatowe na pędach tegorocznych. Z kolei, jeśli przytniemy je nieco również po kwitnieniu, wówczas jest duża szansa, że krzewy zakwitną ponownie jesienią.

3. Trzmielina Fortune’a (Euonymus fortunei)

Trzmielina jest krzewem z rodziny dławiszowatych Celastraceae wywodzącą się z Azji. Gatunek ten jest znany także pod nazwą trzmielina pnąca. Trzmielina nie jest jednak typowym pnączem. Nie posiada organów czepnych w postaci wąsów czepnych czy przyssawek. Potrafi za to doskonale wspinać się po podporach za pomocą elastycznych pędów i korzeni przybyszowych. Trzmielina bardzo ładnie się krzewi i ma zwarty pokrój. Starsze egzemplarze często przybierają kopulasty kształt. Liście trzmieliny są nieduże, eliptyczne, skórzaste i zimozielone, co oznacza, że roślina jest dekoracyjna przez cały rok. Ich barwa i wielkość różnią się w zależności od odmiany i mogą być białe, żółte, zielone bądź dwukolorowe. Jesienią często przebarwiają się na czerwono. Trzmielina kwitnie w czerwcu i lipcu, lecz jej kwiaty są bardzo drobne, niepozorne i mało dekoracyjne.

Trzmienlina Fortunea

Trzmielina Fortune’a

Najpiękniejsze odmiany trzmieliny Fortune’a to:

  • Canadale Gold - odmiana o jasnozielonych liściach z nieregularnym żółtym obrzeżeniem,
  • Coloratus - silnie rosnąca odmiana o błyszczących zielonych liściach, które jesienią przybierają purpurowy kolor, a wiosną znowu się zielenią,
  • Emerald Gaiety - liście tej odmiany są zielone z białym brzegiem,
  • Emerald and Gold, której liście są zielone z żółtym brzegiem,
  • Harlequin - odmiana karłowa o pstrych biało- zielonych liściach,
  • Interbolwi - piękna odmiana o ciemnozielonych liściach z intensywnie żółtym środkiem,
  • Kewensis - niska odmiana okrywowa o ciemnozielonych liściach z jasnozielonym unerwieniem, które jesienią przebarwiają się na czerwono.
  • Silver Queen - odmiana o wyjątkowo dużych liściach, które mają średnicę nawet do 5 cm. Na wiosnę są one koloru kremowo-żółtego, następnie środkowa część liścia staje się zielona, a brzegi pozostają żółte, a w pełni lata obrzeżeniem robi się całkowicie białe.

Trzmielina jest rośliną łatwą w uprawie. Jej liście są najładniej wybarwione na ciepłych słonecznych stanowiskach. Krzewy preferują przepuszczalną, żyzną, próchniczą i stale lekko wilgotną ziemię. Pamiętajmy, że gatunek ten nie lubi głębokiego cienia oraz suszy, dlatego dbajmy o nawadnianie trzmieliny w czasie letnich upałów. Nie wszystkie odmiany trzmieliny są w pełni mrozoodporne. W chłodniejszych rejonach kraju może się zdarzyć, że krzewy przemarzną, dlatego koniecznie okrywajmy na zimę młode egzemplarze.

Trzmielina Fortune’a to bardzo wszechstronna roślina, którą możemy wykorzystać jako krzew rabatowy, roślinę okrywową, czy pnącze poprowadzone przy pergoli, pniu drzewa albo kratce.

4. Pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolius)

Jest to krzew z rodziny różowatych Rosaceae pochodzący z Ameryki Północnej. Dorasta do 3 metrów wysokości i ma 3-5 klapowe liście o karbowanych brzegach. Kwiaty są drobne, zebrane w baldachy i mają kolor biały lub różowawy. Pojawiają się one w kwietniu. Bardzo ładne są także owoce pęcherznicy, które mają postać ozdobnych czerwonych mieszków.

Liście pęcherznicy kalinolistnej

Liście pęcherznicy kalinolistnej

Pęcherznica kalinolistna

Kwiaty pęcherznicy kalinolistnej

Ciekawe odmiany pęcherznicy to:

  • Aureus o pięknych limonkowych liściach i białych kwiatach,
  • Dart’s Gold o jaskrawożółtych liściach i biało-różowych kwiatach,
  • Diabolo o intensywnie purpurowych liściach,
  • Luteus - młode liście tej odmiany są bladożółte, a następnie przybierają wyrazisty cytrynowy kolor.

Pęcherznica kalinolistna to gatunek mało wymagający i łatwy w uprawie. Lubi stanowiska słoneczne i to na nich są najpiękniejsze. Będą dobrze rosły także w półcieniu, ale tam ich liście będą znacznie słabiej wybarwione. Jest to gatunek bardzo tolerancyjny w stosunku do podłoża. Poradzi sobie niemalże w każdej ziemi. Rośnie nawet na bardzo słabych jałowych glebach. Nie lubi jedynie terenów bardzo podmokłych. Pęcherznica nie wymaga niemalże żadnych zabiegów pielęgnacyjnych. Jedynie przez pierwsze kilka tygodni po posadzeniu należy podlewać krzewy, aby ładnie się przekorzeniły, później nie jest to już z reguły konieczne. Warto jednak podlać rośliny w przypadku przedłużającej się suszy. Nie wymagają one przycinania. Są też w pełni mrozoodporne i bardzo rzadko atakują je choroby i szkodniki. Pęcherznica jest świetnym krzewem do ogrodów miejskich, ponieważ jest bardzo odporna na zanieczyszczenia powietrza.

5. Klon palmowy (Acer palmatum)

Ten miniaturowy klon pochodzi z Japonii. Często jest on mylony z klonem japońskim (Acer japonicum), jednak są to różne gatunki. Klony palmowe to krzewy lub niskie drzewa osiągające maksymalnie 4-5 metrów wysokości. Ich liście są bardzo dekoracyjne. Cechuje je silne powcinanie i ząbkowane brzegi. Mają 5 do 7 wyraźnych klap, a ich kolor jest uzależniony od odmiany. Klony palmowe są dostępne w ogromnej liczbie odmian.

Klon palmowy

Klon palmowy

Najpiękniejsze z nich to:

  • Orange Dream o liściach w kolorze od jasnożółtych do jasnozielonych. Młode listki mają bardzo ładne różowawe brzegi. Jest to odmiana dorastająca do 2 metrów wysokości.
  • Moonfire - przepiękna odmiana o bardzo ciemnych fioletowo-purpurowych liściach. Jesienią liście przebarwiają się na intensywny czerwony lub pomarańczowy kolor. Jest to odmiana drzewiasta osiągająca 4-6 metrów wysokości.
  • Atropurpurea - ta odmiana ma intensywnie czerwone liście przez cały sezon wegetacyjny. Ma formę krzewu lub małego drzewka i wysokość 1,5- 2 metry.
  • Butterfly - niezwykła odmiana o nietypowych jak na klon palmowy liściach. Są one 5-klapowe z bardzo wąskimi klapami o językowatym kształcie. Liście są niewielkie, często pofalowane i mają zielony kolor z białymi brzegami. Jesienią przebarwiają się na czerwono. Ta odmiana osiąga 2-3 metry wysokości i ma pokrój krzaczasty, często wielopniowy.
  • Dissectum Garnet - piękna odmian o bardzo rozłożystej koronie i parasolowatym kształcie. Docelowo osiąga ona 4-5 metrów wysokości, jednak rośnie bardzo wolno. Po 10 latach uprawy dorasta zaledwie do 1 metra. Liście tej odmiany są 5-klapowe i mają postrzępione brzegi. Wiosną przebarwiają się one na kolor ciemnopurpurowy.
  • Koto-no-ito - jest to krzew o wysokości maksymalnie 1,5 metra z jasnozielonymi bardzo delikatnymi 5-7-klapowymi liśćmi. Mają one kształt wąskich, ostro zakończonych i lekko podwiniętych wstążek. Listki drżą nawet przy najmniejszych podmuchach wiatru, co sprawia niesamowite wrażenie.
  • Osakazuki - ta odmiana klonu ma intensywnie zielone liście, które jesienią przebarwiają się na ognisto czerwony i intensywnie pomarańczowy kolor. Roślina ma postać krzewiastą i osiąga do 3-4 metrów wysokości.
  • Corallinum - jest on szeroki o wysokości 1-2 metrów. Jego liście wiosną są ciemnoróżowe, latem stają się zielone z różowym odcieniem, a jesienią przebarwiają się na jaskrawoczerwony kolor.

Do uprawy klonów palmowych najlepsze jest słoneczne i osłonięte od wiatru stanowisko oraz próchniczna, żyzna i stale lekko wilgotna gleba. Klony płytko się korzenią, korzystne jest więc ściółkowanie podłoża pod nimi, co ochroni je latem przed utratą wody, a zimą przed niskimi temperaturami. Niestety klony palmowe są dosyć wrażliwe na niskie temperatury, dlatego koniecznie trzeba je dobrze okryć na zimę agrowłókniną. Pamiętajmy, że klony miniaturowe ze względu na swój bardzo delikatny system korzeniowy bardzo nie lubią przesadzania, dlatego dobrze przemyślmy, gdzie chcemy posadzić drzewko.

Najlepsze terminy na sadzenie krzewów ozdobnych to wiosna oraz jesień przed nastaniem przymrozków. Po rośliny najlepiej udać się do dobrej szkółki. Jest tam nie tylko największy wybór interesujących odmian, ale również krzewy są zdrowe i ładne. Ponadto możemy uzyskać profesjonalną poradę dotyczącą ich sadzenia i pielęgnacji.

Ceny krzewów ogrodowych o ozdobnych liściach uzależnione są od gatunku i odmiany. Zaczynają się one już od kilkunastu złotych za sadzonkę.

Marlena Mokras
Kobieta, mama, żona, psycholog, pedagog, nauczyciel - kolejność nieprzypadkowa. Pasjonatka zdrowego stylu życia, lubiąca (chyba jak każda kobieta) śledzić trendy modowe i urodowe.

Komentarze

Eki Art
Sezon ogrodniczy zbliża się wielkimi krokami, a to oznacza, że warto już teraz zacząć myśleć o przygotowaniu gleby do nasadzeń. Odpowiednio przygotowana gleba to klucz do sukcesu w uprawie roślin. W tym praktycznym poradniku dowiesz się, jak poprawnie przygotować swoje rabaty kwiatowe i warzywne przed nadchodzącym sezonem.

Oczyszczanie gleby
Pierwszym krokiem do przygotowania gleby do sezonu ogrodniczego jest usunięcie wszelkich resztek po poprzednich uprawach. Najlepiej, jeśli zrobisz to już jesienią lub na wiosnę przed sadzeniem nowych roślin. Usuń wszystkie resztki roślin, liście, korzenie oraz kamienie.

Aeracja gleby
Aeracja gleby to proces, który pozwala na dostarczenie powietrza do korzeni roślin. W związku z tym warto wykonać ten zabieg przed nowymi nasadzeniami. Można to zrobić za pomocą widłowego aeratora lub specjalnego wałka z kolcami. W wyniku tego zabiegu gleba stanie się luźniejsza, a korzenie roślin będą mogły lepiej rosnąć.

Nawożenie gleby
Przygotowując glebę do sezonu ogrodniczego, warto pamiętać o nawożeniu. W tym celu należy wykonać analizę gleby, która pokaże, jakie składniki odżywcze są potrzebne. Na tej podstawie dobierzemy odpowiednie nawozy. Najlepiej stosować nawozy organiczne, takie jak kompost lub obornik. Można również użyć nawozów mineralnych, jednak należy pamiętać, że są one mniej ekologiczne.

Odchwaszczanie gleby
Ostatnim etapem przygotowania gleby przed sezonem ogrodniczym jest odchwaszczanie. Chwasty stanowią poważne zagrożenie dla naszych roślin, ponieważ konkurują z nimi o składniki odżywcze. Warto więc usunąć chwasty już przed sadzeniem roślin. Można to zrobić ręcznie lub za pomocą specjalnych środków chemicznych.