Emo - czym jest? Styl subkultury emo

Emo to już nie moda - to subkultura a właściwie kontrkultura negująca zastany porządek świata, istniejące od dawna subkultury oraz system. Jej członkowie, mimo że nie są aktywni społecznie, rzucają się w oczy za sprawą swojego wyjątkowego wyglądu, który może przyprawiać o ciarki na plecach. Zobacz, jak wygląda styl emo, jaka ideologia przyświeca takiej młodzieży i dlaczego wyglądają tak kontrowersyjnie, choć nie lubią być na świeczniku.

Emo - co to jest?

Czarne, krwisto-czerwone lub mocno fioletowe poczochrane asymetryczne włosy, wyjątkowy strój będący połączenie punk rocka i czystego punka z gotykiem i bardzo mocny ciemny gotycki mroczny makijaż. Tak w kilku słowach można określić styl emo, jest on jednak znacznie bardziej złożony, a skompletowanie takiej stylizacji wymaga włożenia wielu elementów garderoby i biżuterii.

Emo to jedna z najbardziej rozpoznawalnych subkultur w naszych czasach. Przez jednych krytykowana przez innych podziwiana, kontrowersyjna i obecna na całym świecie wśród młodzieży. Przystępują do niej najczęściej nastolatki z bogatych domów, które nie zgadzają się z zastanym porządkiem świata, innymi subkulturami np.: wulgaryzmem hip-hopu, materializacją popkultury czy też marginalizacją młodzieży, której nie interesuje wyścig szczurów, ciągła gonitwa za punktami i dobrymi ocenami. Nie oznacza to, że taka młodzież nie uczy się lub też nie chce chodzić do szkoły. Większość z nich rozumie potrzebę zdobycia dobrego wykształcenia, ale nie chcą brać udziału w wyścigu o wzorowe świadectwo, później posadę w korporacji i zachwycać się popkulturą. Emo to subkultura tworząca małą społeczność, która nie ocenia się, nie zazdrości i nie stara się wpasować w szablony. Są to młode osoby, które nie znalazły zrozumienia u najbliższych, więc zaczęły go szukać poza domem. Najlepiej czują się w swoim gronie, podczas spotkań piszą wiersze, utwory muzyczne, ich czas zajmują rozmyślania i rozmowy egzystencjalne, ponieważ nie czują się dobrze w świecie, w którym przyszło im żyć. Takie osoby wyrażają swój bunt poprzez wygląd zewnętrzny, dlatego bardzo często są odtrącani przez rówieśników, wytykani palcami, a nawet szykanowani. Nie przeszkadza im to jednak manifestować swojej inności na tle społeczeństwa i świata, którego nie czują się częścią.

Styl emo jest bardzo rozpoznawalny i na stałe wpisał się w krajobraz współczesnej kultury masowej. Jako subkultura często postrzegana jest z przymrużeniem oka, ale przynależność do grupy jest dla jej członków bardzo ważna. Warto poznać bliżej, jaka jest ta ideologia i czym charakteryzuje się ta subkultura.

_{Przykładowa stylizacja emo girls}

Dla osób emo ważniejsza jest dusza niż ciało - z natury są wrażliwymi i bardzo emocjonalnymi osobami, które łatwo zranić. Nazwa tej subkultury, lub jak niektórzy ją nazywają, kontrkultury, pochodzi od angielskiego słowa emotional, czyli emocjonalny. To właśnie ten przymiotnik najlepiej określa tytułowe osoby. Jak sami twierdzą: ich wyjątkowy strój to także wyraz wrażliwości, dążenia do perfekcji w zrozumieniu siebie. Co przejawia się w stylizacjach dużą ilością biżuterii oraz dodatków, które nie są dostosowane do stylówki w rozumieniu całej reszty społeczeństwa.

Czy każdy może zostać emo?

Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna. Nie ma tutaj odpowiedzi "tak" lub "nie", ponieważ osoby, które kochają popkulturę i cieszą się życiem oraz jego dobrodziejstwami nie odnajdą się w środowisku przedstawicieli tej kontrkultury. Jej członkami są najczęściej introwertyczne, bardzo depresyjne młode osoby, które nie odnajdują się w otaczającej ich rzeczywistości. Na co dzień zamknięci w sobie, wyalienowani "otwierają się", jeśli można tak określić relacje między osobami, które jak sami przyznają, odczuwają ciągły ból egzystencjalny i czują się niezrozumiani przez rodzinę i rówieśników w szkole. O ile inne buntownicze subkultury, stawiały za cel przekonanie do siebie otoczenia, próbowały zmieniać świat i wręcz głośno krzyczały, co im się nie podoba. To członkowie emo nie szukają kontaktu z osobą spoza swojego kręgu - uważają bowiem, że tylko nieliczni potrafią osiągnąć ich stan umysłu.

Jak spędzają czas emo?

Takie osoby czytają wspólnie literaturę, słuchają muzyki, piszą wiersze i oddają się rozmyślaniu o swojej egzystencji. Tworzą wspólne projekty literackie, muzyczne, a także rozmawiają i relaksują się po dniu spędzonym wśród ludzi, którzy ich nie rozumieją. Ich spotkania trochę przypominają wieczorki bohemy z dwudziestolecia międzywojennego. Ważniejsza jest dla nich dusza, wnętrze człowieka niż jego wygląd czy płeć. Z jednej strony można odnieść wrażenie, że mają proste nieskomplikowane podejście do życia, z drugiej zaś tworzą wokół siebie mur, który bardzo trudno jest rozbić. Przyglądając się stylizacjom, makijażowi i fryzurą w stylu subkultury emo, nie można odnieść wrażenia, że to artyści z dużą fantazją i zmysłem artystycznym.

Miłość i związki emo

W tej subkulturze stan portfela, iloraz inteligencji i płeć mają drugorzędne znaczenie. Najważniejsza jest dusza, stan umysłu i podobne poglądy na życie. Jako nastolatkowie, którzy negują zastany porządek na świecie, są bardzo dobrymi obserwatorami, analizują i wyciągają wnioski, co powoduje u nich ból egzystencjalny. Większość z nich w tak młodym wieku nie szuka miłości na całe życie, lecz bratniej duszy, z którą mogą poznać swoją cielesność i seksualność. Z tego też powodu najczęściej tworzą związki biseksualne, fascynując się nie ciałem i płcią, lecz duszą partnera. Te jednak nie trwają długo, ponieważ przebywając w otoczeniu osób, wśród których nie muszą udawać, czy zamykać się w swojej skorupie - otwarcie mówią, kiedy życie z drugą osobą zaczyna być zbyt skomplikowane i przypomina to w szkole lub rodzinie. Z drugiej zaś strony (jako dobrzy obserwatorzy) widzą, jak kolejne związki się rozpadają, więc z samego założenia nie chcą się angażować na dłuższą metę. Na tym etapie wystarczy im fascynacja drugą osobą i szukanie u niej zrozumienia.

Emo girls, boys - czym jest to społeczeństwo?

Najczęściej są to młode osoby, nastolatkowie, którzy szukają uwagi i zrozumienia u rodziców i najbliższych, ale go nie znajdują. Po części dlatego, że rodzice nie słuchają, są zajęci czymś innym. Czasem też zwyczajnie nie chcą zaakceptować faktu, że ich dziecko nie potrafi odnaleźć się w grupie rówieśników, nie zgadza się z otaczającym go światem, jego zasadami i wymaganiami.

_{Włosy w subkulturze emo}

Wśród członków tej subkultury znajdziemy również młodzież, która wołała o pomoc i jej nie znalazła. Żyje pod presją rodziców, rówieśników lub została przez kogoś skrzywdzona i jej świat legł w gruzach. Niewysłuchana, niezrozumiana, zaczyna się buntować przeciwko wszystkim i wszystkiemu. Psychicznie rozchwiane nastolatki, które nie potrafią wyjaśnić, dlaczego jest im źle, a także indywidualiści odrzuceni przez rówieśników, których problemu rodzice zamiatają pod przysłowiowy dywan.

Styl emo - czym się charakteryzuje?

Takie stylówki powstają z mieszanki kilku innych równie kontrowersyjnych stylów. Kiedy bliżej się przyjrzymy wszystkim elementom, znajdziemy wśród nich te pochodzące z subkultury punkowej, rockowej, heavy metalowej i gotyckiej. Kiedy wyciągniemy z każdej z nich najbardziej kontrowersyjne i najmocniejsze akcenty oraz połączymy w jednym stroju to powstanie nam taka stylizacja. Warto zauważyć, że ta tytułowa kontrkultura skupia przedstawicieli dwóch najmłodszych pokoleń. Oznacza to, że podział na płeć jest praktycznie niezauważalna, młodzi mężczyźni i chłopcy negują postawę macho czy samca alfa - nie obawiają się więc, że pomalowane oczy czy usta, a także natapirowane włosy upodabniają ich do kobiet. Podobnie sprawa przedstawia się w drugą stronę. Dziewczyny chętnie wskakują w spodnie rurki, noszą koszule w kratę, wojskowe buty, tatuują sobie ręce, szyję, a nawet twarz i obcinają włosy na krótko włosy.

Omawiając kolorystykę charakterystyczną dla tego stylu, warto wprowadzić rozgraniczenie między ubiorem, fryzurą i makijażem. Ciuchy osób emo są najczęściej czarne, bordowe lub ciemnofioletowe. Swoją drogą to pierwsza subkultura, która wybrała fiolet na swój kolor. O ile kolorystyka najczęściej ogranicza się do tych trzech barw to już ilość wzorów, deseni i fasonów jest bardzo różnorodna. Dziewczyny oprócz charakterystycznych emu spodni noszą też urocze tiulowe spódnice, bardzo krótkie kilty, sukienki obcisłe lub rozkloszowane, ale zawsze w swoich kolorach. Dodatkiem, który często szokuje, są dziurawe rajstopy. Co ciekawe nie trzeba ich samemu robić jak kiedyś dziur w jeansach. Porwane rajstopy są dostępne w sprzedaży.

Cechą charakterystyczną takich stylizacji są dodatki, a tych nigdy za wiele. Zatem każdą stylówkę uzupełniamy:

• agrafkami,
• paskiem,
• bandamką lub opaską,
• grubą bransoletką lub bransoletkami na nadgarstkach.

Łańcuchy, to kolejny dodatek, który w tej wersji może zastępować pasek być zamocowany do szlufki i guzika od spodni lub szlifu i kieszeni. Jedno jest pewne - taka stylizacja ma szokować, pokazywać, że idzie ktoś, kto wyróżnia się z tłumu.

Emo piercing oraz makijaż

Kolczyki w uszach - więcej niż jedna sztuka, w nosie, na wardze, nad kością policzkową, w brwiach, brodzie, a także w pępku, na piersiach. Dla emo twarz ma wyrażać uczucia, egzystencjalny ból i bunt, którego przejawem są właśnie kolczyki. Makijaż to najczęściej ciemny gotycki z grubymi kreskami, czarnym cieniem i wydłużonym zewnętrznym kącikiem oka. Do tego mocno pomalowane rzęsy, bardzo jasna karnacja i czerwone usta. Ciekawostką jest fakt, że część również mężczyzn decyduje się na taki make-up podkreślający ich wyjątkową osobowość. Mroczny makijaż jest często uzupełnieniem kolorowych soczewek w nietypowych odcieniach, które sprawiają, że oczy stają się nieziemskie.

Emo włosy

To kolejny szokujący element wizerunku i najbardziej rozpoznawalny, na który decydują się przedstawiciele obu płci. Mocno asymetryczna grzywka i niebieskie, fioletowe, zielone lub czerwone włosy, ewentualnie tylko pasemka. Każdy kosmyk jest rozprostowany (w szczególności grzywka będąca znakiem rozpoznawczym), pozostałe włosy natapirowane i mocno uniesione do góry. Całość prezentuje się dość odważnie i przywołuje na myśl fryzury postacie z mangi. Długie, krótkie, średnie: wszystkie mają skośną maksymalnie rozprostowaną i sterczącą grzywkę, a także wysoko uniesione, wytapirowane i postawione niby w artystycznym nieładzie włosy.