Żyjemy w czasach typowo konsumpcyjnych, gdzie dobra materialne nierzadko górują nad duchowymi ale i dobra duchowe sprowadzane są do wartości materialnej. Wyjście do teatru z przeżycia emocjonalnego staje się coraz częściej powodem do chwalenia się przed znajomymi. Być obytym i być wszędzie: to dzisiejsza dewiza snoba, czyli tego, który za wszelką cenę chce udowodnić, że jest lepszy od innych.
Jestem zwyczajna ale czy gorsza?
Mam na imię Marta i pracuję w firmie logistycznej, czyli w bardzo zróżnicowanym środowisku, co wiąże się z tym, że otaczam się osobami o różnym statusie społecznym, od majętnego prezesa aż po panie, które po zamknięciu sprzątają pomieszczenia biurowe. Niestety nierzadko bywa tak, że spotykam się z wyjątkowo nieprzyjemnym zachowaniem ze strony koleżanek i kolegów z pracy. Nie mam tu na myśli mobbingu czy czegoś mu podobnego. Spokojnie mogę stwierdzić, że wielu moich znajomych to… snoby. Ile razy dziennie słyszę o nowym mieszkaniu, samochodzie, planowanym remoncie, wycieczce zagranicznej czy bogatym narzeczonym córki. Stale opowiadają o najnowszych wydaniach książek, spektaklach w teatrze oraz eleganckich imprezach, a tak naprawdę nie da się z nimi porozmawiać o niczym konkretnym. Bombardowana codziennie takimi informacjami czuję się jak uboga krewna. Czy to, że jestem zwyczajna w ich odczuciu oznacza, że jestem gorsza?
Historia Marty dowodzi tezy opisanej w początku artykułu: XXI wiek rodzi zadufanych w sobie snobów i to niestety zjawisko coraz powszechniejsze. Osoby snobistyczne otaczają nas w różnych środowiskach, w pracy i w domu. Coraz częściej spotykamy się także z małymi snobami, które już w szkole chcą się dowartościować i zdobyć uznanie innych poprzez przechwałki. Winę ponoszą ich opiekunowie, którzy wpajają dzieciom, że elektroniczne gadżety oraz markowe ubrania świadczą o wartości drugiego człowieka. Kim tak naprawdę są snoby, dlaczego zachowują się w ten sposób i jak walczyć ze snobem?
Kim jest snob i dlaczego tak się zachowuje?
Snoby to osoby o niewielkiej pewności siebie, niskiej samoocenie. Psychologowie opisują ich jednostki niepewne, nieco lękliwie, nierzadko zakompleksione, które swoim zachowaniem pracują nad poprawą obrazu własnej osoby. Bazują na wyjątkowo płytkich wartościach, skupiają się na tym, co materialne.
Skąd się to bierze? Zwykle przyczyn upatruje się tam, gdzie wszystko się zaczyna, a dokładniej w domu rodzinnym. Snoby to dzieci rodziców perfekcjonistycznych, o wysokim mniemaniu o sobie, wymagających i dążących do doskonałości. Zwykle jedynym i najważniejszym kryterium zachowania swojego czy dzieci było dla nich zdanie innych. Stałe odwoływanie się do cudzych opinii zostało w dziecku zaszczepione i w dorosłości objawia się pod postacią snobizmu, czyli postawy, zmierzającej do podnoszenia samooceny poprzez umniejszanie wartości innych. Snob chwali się wszystkim by poczuć się lepszym, stale udowadnia swoją wyższość, gdyż zdanie ogółu stanowi dla niego najwyższą wartość. Niestety, społeczeństwo odbiera snoba jako osobę próżną, zapatrzoną w siebie i niesympatyczną.
Jak pokonać snoba?
Czy da się walczyć ze snobem, który pragnienie bycia lepszym i uzależnienie od pozytywnej opinii innych ma zaszczepione od dziecka? Okazuje się, że walka jest trudna, jednak warto się jej podjąć dla swojego dobra. Długotrwałe przebywanie ze snobem może negatywnie wpłynąć na nas samych, w tym na nasz nastrój oraz samoocenę. Pani Marta, której historię poznaliśmy, uważała się za osobę zwyczajną ale nie gorszą. Dopiero przechwałki znajomych w pracy zmusiły ją refleksji nad sobą, a niesłusznie. Jeśli na co dzień spotykamy się ze snobem, warto złapać dystans do jego słów. Nie możemy bowiem zatracić akceptacji do własnej osoby, swoich słów, myśli i przekonań.
Snoby są osobami o paradoksalnie dużym wpływie na innych, wpływać mogą na nasze uczucia, samoocenę ale nie warto dać się im pokonać. Spotykając osobę o snobistycznych poglądach, która chce być lepsza niż jest w rzeczywistości, stajemy w obliczu prawdziwego egzaminu. Aby zdać go z wynikiem pozytywnym nie zatracajmy swoich wartości: bądźmy wierni swoim ideałom i dumni z tego, co mamy i jacy jesteśmy.