Czym jest ekshibicjonizm? Ekshibicjonizm społeczny i internetowy

Ekshibicjonizm jest zaburzeniem preferencji seksualnej, obejmuje obnażanie się w miejscach publicznych i czerpanie przyjemności ze wzbudzania lęku w drugiej osobie.

Skąd bierze się ekshibicjonizm i jaki jest ekshibicjonista?

Czym jest ekshibicjonizm?

Ekshibicjonizm zalicza się do zaburzeń seksualnych, a dokładniej do parafilii. Obejmuje czerpanie satysfakcji seksualnej z reakcji lękowej ludzi, przed którymi ekshibicjonista się obnaża. Dotyka on prawie wyłącznie mężczyzn, są to zwykle panowie od 20 do 50 czy nawet 60 roku życia.

Dlaczego tak mało jest kobiet-ekshibicjonistek? Szacuje się, że większość pań swoją potrzebę obnażania się zaspokaja poprzez zakładanie skąpych stylizacji. Ekshibicjonizm występuje rzadko jako odrębne zaburzenie, zazwyczaj jest zaburzeniem współistniejącym, np. przy padaczce, schizofrenii czy niepełnosprawności intelektualnej. Może występować również w wieku nastoletnim i mieć charakter przemijający, choć ma to miejsce niezwykle rzadko.

Przyczyny ekshibicjonizmu

Dlaczego ekshibicjonista obnaża się przed innymi? Co daje takie zachowanie? W przypadku ekshibicjonisty możemy mówić o silnym napięciu emocjonalnym, które rozładowuje on właśnie przez publiczne obnażanie się i wzbudzanie przerażenia czy lęku w drugiej osobie. Dla ekshibicjonisty taka reakcja jest symbolem przewagi, rekompensuje mu więc - bardzo częste u ekshibicjonistów - niską samoocenę oraz małą pewność siebie.

Wśród przyczyn obnażania się wymienić należy również wspomniane wcześniej choroby i zaburzenia:

• padaczkę,
• schizofrenię,
• inne choroby psychiczne,
• niepełnosprawność intelektualną
• zespoły otępienne,
• miażdżycę - jeden z powodów ekshibicjonizmu u starszych mężczyzn.

Publiczne obnażanie się może być także skutkiem silnego urazu głowy (zwykle związanego z uszkodzeniem mózgu) lub jednym z objawów guza mózgu. Wśród przyczyn takiego zachowania wymienić można również wczesny wiek inicjacji seksualnej, bycie ofiarą molestowania seksualnego.

Jak objawia się ekshibicjonizm?

Ekshibicjonizm manifestuje się jako publiczne obnażanie się, najczęściej pokazywanie intymnych części ciała zupełnie obcej, przypadkowo spotkanej osobie. Zwykle jest to osoba płci przeciwnej, czyli ekshibicjoniści obnażają się głównie przed kobietami. Ekshibicjonista wykorzystuje moment zaskoczenia, napawa się lękiem drugiej strony. Zwykle samo obnażenie trwa krótko, po czym ekshibicjonista ucieka. Niektórzy onanizują się w trakcie obnażania, ale są to zjawiska rzadkie. Czy należy bać się ekshibicjonisty czy może nam zrobić krzywdę? Praktycznie nie słyszy się o przypadkach, kiedy to ekshibicjonista posuwa się do gwałtu, molestowania czy aktu pedofilii. Te osoby są dla nas zupełnie niegroźne, poza szokiem emocjonalnym, jakim jest obnażenie publiczne. Spotkanie z ekshibicjonistą może wywoływać różne reakcje: od przerażenia i lęku, przez wstręt aż po śmiech czy nawet podniecenie. A co czuje sam ekshibicjonista? Czy go również podnieca to, co robi? Tak - ale nie zawsze, w niektórych przypadkach już samo wzbudzenie strachu w drugiej osobie jest dla danej osoby satysfakcjonujące. Czego z kolei obawia się ekshibicjonista? Najczęściej targa nim lęk przed wyśmianiem czy poniżeniem, ale też rozpoznaniem, dlatego zwykle "działa" w miejscach dalekich od miejsca zamieszkania czy pracy, nierzadko wyjeżdża do innego miasta.

Ekshibicjonizm - konsekwencje prawne

Zgodnie z polskim prawem, publiczne obnażanie jest uznawane za wykroczenie. Jest karane aresztem, ograniczeniem wolności ale i grzywną pieniężną, w wysokości nawet do 1500 złotych. Ekshibicjonista w najłagodniejszym przypadku może zostać jedynie pouczony. Z kolei w przypadku obnażania się wraz z masturbacją przed osobami poniżej 15 roku życia, co klasyfikowane jest jako przestępstwo, grozi kara nawet do 12 lat pozbawienia wolności!

Diagnoza ekshibicjonizmu

Diagnozowaniem ekshibicjonizmu zajmuje się zespół specjalistów. Jest to zaburzenia na tyle specyficzne i złożone, że wymaga pogłębionej diagnostyki. Z reguły pacjent najpierw trafia do psychiatry lub psychologa. Taki specjalista przeprowadza diagnozę różnicową z innymi zaburzeniami, takimi jak zaburzenia osobowości, schizofrenia czy depresja. Psycholog sprawdza dodatkowo poziom inteligencji, czyli funkcjonowania poznawczego, bada poziom lęku i agresji. Z kolei psychiatra ocenia ogólny stan psychiczny pacjenta, kieruje go również na dodatkowe badania, w tym: badanie krwi (pod kątem sprawdzenia poziomu hormonów, zwłaszcza testosteronu) oraz ogólne badanie moczu - pod kątem zawartości substancji psychoaktywnych. Zlecane jest również badanie neurologiczne, w tym tomografię komputerową i rezonans magnetyczny - pod katem ewentualnych zmian w mózgu.

Leczenie ekshibicjonizmu

Ekshibicjonizm wymaga leczenia - zwykle jest to specjalistyczna terapia psychologiczna lub regularne spotkania z psychiatrą. W trakcie ich trwania ma miejsce przepracowanie emocji oraz opracowanie sposobów radzenia sobie z lękiem i napięciem, np. w postaci relaksacji która ma pomóc w niwelowaniu aktów obnażania się. W niektórych przypadkach lekarz psychiatra może wypisać receptę na leki, np. łagodne leki uspokajające lub obniżające pozo testosteronu, jeśli jest to przyczyną ekshibicjonizmu.

Ekshibicjonizm społeczny i internetowy

W temacie ekshibicjonizmu warto wspomnieć o jego mniej dosłownym znaczeniu, a mianowicie ekshibicjonizmie społecznym. To także pewnego rodzaju obnażanie się, tym razem jednak w wymiarze społecznym. Tego typu ekshibicjonista czuje bardzo silną potrzebę opowiadania o sobie, również na forum. Może być to spowodowane małym zainteresowaniem rodziców w dzieciństwie czy osobowością narcystyczną.

Jedną z odmian ekshibicjonizmu społecznego jest tak zwany ekshibicjonizm internetowy, czyli publikowanie w sieci wielu treści na swój temat, dodawanie zdjęć czy prowadzenie bloga, czyli internetowego pamiętnika, w którym opisujemy wydarzenia ze swojego życia. Takie zjawiska są bardzo częste u osób młodych, których życie toczy się dwutorowo, również wirtualnie. Taka rzeczywistość online odgrywa bardzo istotną rolę w ich życiu: to tam spotykają się ze znajomymi po szkole, tam randkują i flirtują ze swoją sympatią.

To także doskonała opcja dla osób nieśmiałych i prowadzących z pozoru nudne życie: w sieci mogą być kim chcą, wymyślać różne historie, tworzyć niejako nową, idealną dla nich rzeczywistość. Poza tym, możemy chwalić się tym, co mamy na profilu społecznościowym i pokazując swoim znajomym nasz dorobek i sukcesy, publikując zdjęcie nowego domu, samochodu czy fotorelację z zagranicznych wakacji.