Testy na depresję - Depresja

Depresja to zaburzenie nastroju, coraz częściej diagnozowane u osób w różnym wieku. Jest to choroba psychiczna, która przyjmuje wiele postaci, może nawracać w formie epizodów depresyjnych, przeplatanych okresami remisji. Skąd bierze się depresja, jak się objawia, w jaki sposób można ją zdiagnozować i jakie są metody jej leczenia?

Depresja jako zaburzenie nastroju

Depresja jest zaburzeniem psychicznym, objawiającym się pogorszeniem nastroju, spadkiem aktywności, apatią, niechęcią do działania. Osoba na nią chora czuje smutek, pojawia się poczucie beznadziejności i bezsensu, spada jej samoocena oraz chęć do życia. Jest to choroba trudna do zdiagnozowana z uwagi na mnogość objawów oraz ich podobieństwo do innych stanów emocjonalnych czy zaburzeń. Bywa mylona z chandrą, przeżywaniem żałoby, zespołem stresu pourazowego ale i zaburzeniami osobowości czy nawet schizofrenią. Osoba chora na depresję może również cierpieć na inne rodzaje zaburzeń, w tym uzależnienia behawioralne czy zaburzenia odżywiania, wtedy objawy zazębiają się, co dodatkowo utrudnia trafną diagnozę.

Diagnoza depresji

Zdiagnozowanie depresji nie zawsze jest łatwe, możliwe jest błędne zdiagnozowanie objawów lub przeoczenie ich, zwłaszcza, gdy dana osoba cierpi na inne zaburzenie. Diagnozowaniem zajmuje się lekarz psychiatra, który na podstawie obserwacji pacjenta, przeprowadzenia testów oraz dodatkowych badań, stawia diagnozę. Obserwacja pacjenta polega przeze wszystkim na monitorowaniu jego stanu, jego nastroju, rozmowę z nim oraz wnioski, jakie płyną z dialogu z osobą podejrzaną o chorowanie na depresję.

Testy na depresję

Specjaliści dysponują również wieloma narzędziami, które wspomagają proces diagnostyczny. Znanym i cenionym narzędziem psychologicznym do przesiewowego rozpoznawania symptomów depresji jest Test Becka, czyli Skala Depresji Becka. Jest to w prosty sposób skonstruowany test, służący do samoopisu, czyli rozpoznawania objawów zaburzenia nastroju u siebie. Uzyskany wynik może być wskazówką dla lekarza psychiatry czy psychologa, który kieruje pacjenta do dalszej diagnostyki. W teście oceniamy swoje samopoczucie na przestrzeni ostatniego tygodnia lub miesiąca. Pytań jest 21, co sprawia, że wypełnienie testu zajmuje do 15 minut.

Czego dotyczą pytania?

Odnoszą się do naszego samopoczucia, aktywności oraz motywacji. Kwestionariusz zawiera pytania, dotyczące naszego nastroju, odczuwania smutku i przygnębienia, zadowolenia z siebie, chęci do podejmowania decyzji. Odnoszą się także do kwestii bardzo - wydawać by się mogło prozaicznych, jak problemy ze snem czy apetytem. Okazuje się bowiem, że one również mogą świadczyć o chorobie.

Kolejnym narzędziem, wykorzystywanym do diagnozowania jest Test CDI 2 Zestaw Kwestionariuszy do Diagnozy Depresji u Dzieci i Młodzieży. Jest to zestaw specjalistycznych kwestionariuszy, stanowiących komplet narzędzi do diagnozy u dzieci i młodzieży. Testem można diagnozować młodych pacjentów od 7 do 18 roku życia. Zestaw zawiera wersję pełną oraz skróconą, stosowaną zwykle do badań przesiewowych. Test składa się z wersji dla dziecka w formie samoopisu, wersji dla rodzica oraz nauczyciela. Pozwala nam więc na poznanie trzech ważnych perspektyw oraz uzyskania szerokiego spektrum informacji o młodej osobie. Wypełnianie pełnej wersji trwa zwykle około 10 minut, a wersji skróconej - około 5 minut. Przeprowadzenie badania tym testem może pomóc w ustaleniu, czy młody człowiek może cierpieć na zaburzenia depresyjne. Może także stać się cennym źródłem informacji na temat tego, jaka młodzież jest podatna na depresję, np. po przeprowadzeniu testu na grupie młodzieży z domów dziecka. Dodatkowo, test przeprowadza się w trakcie terapii zaburzeń depresyjnych dla oceny efektywności prowadzonych działań pomocowych.

Kwestionariusz pozwala ocenić funkcjonowanie emocjonalne pacjenta oraz jego zachowania w życiu codziennym. Wersja pełna dodatkowo posiada skale, dotyczące objawów somatycznych, jak i pozwalające na ocenę nastroju, problemów w relacjach z innymi oraz efektywności w działaniu i samooceny. Warto pamiętać, że wyniki testów nie potwierdzą nam jednoznacznie, czy dana osoba cierpi na depresję. Postawienie diagnozy jest zadaniem lekarza, co czyni w oparciu o kilka aspektów. Nie mniej jednak informacje uzyskane z testu mogą być w stawianiu diagnozy bardzo pomocne.

Skąd bierze się depresja?

Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, przyczyn tego zaburzenia nastroju jest wiele, mogą one również wpływać na siebie. W genezie depresji, jak i innych zaburzeń nastroju wymienia się zwykle czynniki genetyczne oraz biologiczne, w tym zaburzenia w pracy gruczołów, wydzielających hormony. Ponadto, nie bez znaczenia są czynniki osobowościowe, w tym te cechy charakteru, które mogą wpływać na kształtowanie się depresyjnego rysu osobowości. O wiele bardziej podatne na zachorowanie są osoby o niskiej samoocenie, mało pewne siebie, zakompleksione, skrzywdzone emocjonalnie (np. ofiary przemocy psychicznej czy seksualnej, wychowane w domu dziecka) ale i osoby ze skłonnościami do perfekcjonizmu. Ich zderzenie z rzeczywistością bywa bolesne: gdy nie wszystko udaje im się tak, jak zaplanowali, kolejne porażki mogą prowadzić do pogorszenia nastroju. Gdy ten stan emocjonalny będzie utrzymywał się długo, może przekształcić się właśnie w depresję.

_{Przyczyny depresji}

Ta choroba może także współistnieć z innymi zaburzeniami i z nich wynikać, np. z uzależnienia od alkoholu czy zaburzeniami odżywiania. Może pojawić się również jako odpowiedź na traumatyczne wydarzenie, którego doświadczyliśmy, w tym bolesny rozwód, strata bliskiej osoby, bycie świadkiem morderstwa, wypadku czy katastrofy naturalnej. Może także być skutkiem kalectwa czy doświadczenia niepełnosprawności, np. gdy dana osoba straciła wzrok czy możliwość samodzielnego poruszania się. Chorobę tą  diagnozuje się także częściej o osób chorych przewlekle czy nieuleczalnie, np. w terminalnym stadium nowotworu.

Jak objawia się depresja?

Depresja objawia się szeregiem zmian w zachowaniu, postrzeganiu siebie i świata, które jednak mogą nie być łatwe do zauważenia. Choroba ta bowiem nie zaczyna się nagle, jej początki są długie, mogą przypominać zwyczajną chandrę czy po prostu sugerować gorsze dni u danej osoby. Jeśli jednak ktoś przez dłuższy czas jest smutny, przygnębiony, nie ma nie ma siły, rezygnuje z dotychczasowych aktywności, które sprawiały mu przyjemność: warto wzmożyć czujność. Typowe jest również negatywne postrzeganie samego siebie: "na pewno mi się to nie uda", "nie nadaje się do tego", "ale beznadziejnie wyglądam". Osoba z depresją czuje się źle w swoim ciele, nie akceptuje siebie i nie ma ochoty niczego zmienić. Jej stan emocjonalny sprawia, że zaczyna izolować się z relacji z innymi, mniej czasu spędza z rodziną, nie cieszy się spotkaniem z przyjaciółmi, staje się mniej efektywna w pracy, a w przypadku dzieci i młodzieży - pogarszają się stopnie w szkole i spada aktywność pozaszkolna, np. w kołach zainteresowań. Osoba chora zaczyna powoli rezygnować z tego, co sprawia jej przyjemność, zamyka się w sobie i swoich myślach… oczywiście negatywnych.

_{Brak apetytu}

Dodatkowo, pojawia się szereg objawów somatycznych, w tym problemy ze snem, apetytem, bóle brzucha i inne objawy ze strony układu pokarmowego, bóle głowy, duszności. U kobiet możliwe jest rozregulowanie cyklu miesiączkowego oraz znaczny spadek libido, a u panów problemy z potencją. Objawy są bardzo różnorodne, co oczywiście nie ułatwia postawienia diagnozy.

Jakie są skutki depresji?

Depresja jest zaburzeniem, chorobą psychiczną, która niesie za sobą poważne skutki dla danej osoby ale i jej najbliższego otoczenia. Choroba ta bardzo obniża samoocenę, pewność siebie, wpływa negatywnie na aktywność w wielu dziedzinach, sprawia, że zaczynamy gorzej funkcjonować w rodzinie, w miejscu pracy, w grupie znajomych. Osoby chore nie potrafią cieszyć się życiem, czerpać z niego oraz spełniać swoich marzeń. Depresja może przechodzić w stan remisji, gdy objawy słabną ale i przybierać na sile w przypadku trwania tak zwanych epizodów depresyjnych. W przebiegu tego zaburzenia mogą pojawiać się myśli, a nawet próby samobójcze, co czyni tą chorobę zaburzeniem potencjalnie śmiertelnym.

Jak wygląda terapia depresji?

Nie należy ona do najłatwiejszych, przebiega zwykle wielotorowo oraz może być długotrwała. Leczenie tego zaburzenia obejmuje psychoterapię indywidualną, czasem także i grupową. Dodatkowo wprowadzana jest farmakoterapia. Nie jest to konieczne, wszystko zależy od stanu emocjonalnego pacjenta w momencie stawiania diagnozy. Bardzo często leki wprowadzane są czasowo, w momencie występowania ciężkich epizodów depresyjnych. Gdy objawy są wyjątkowo silne i następuje ryzyko, że osoba chora zagraża sobie lub otoczeniu, możliwe jest prowadzenie leczenia na oddziale psychiatrycznym lub w specjalistycznym ośrodku, zajmującym się terapią. W procesie terapeutycznym wykorzystywana jest rozmowa, techniki relaksacyjne, elementy dramy, bajkoterapii ale i wspomniane wcześniej narzędzia diagnostyczne, pozwalające na monitorowanie efektów terapii. Dodatkowo, w terapii niezwykle istotne jest wsparcie najbliższych. Ich obecność pozwala o wiele szybciej poradzić sobie z chorobą. Poza tym, zalecana jest zdrowa dieta, aktywność fizyczna oraz poświęcanie czasu na swoje pasje, na coś, co wcześniej sprawiało nam przyjemność.

_{Terapia depresji}

Depresja - poważna choroba naszych czasów

Nie oszukujmy się, depresja jest chorobą, która wymaga postawienia trafnej diagnozy oraz dobrania odpowiednich metod terapii. Istnieje wiele specjalistycznych narzędzi psychologicznych, pozwalających na zdiagnozowanie tego zaburzenia. W Internecie bez trudu znajdziemy testy do samodzielnego ocenienia, czy możemy cierpieć na depresję. Warto z nich korzystać ale pamiętajmy, że wynik takiej diagnozy online jest jedynie sugestią, nigdy pewnikiem. Nie zastąpi on wizyty u lekarza specjalisty.